کاهش تأخیر برای ترافیک مسیر فرعی،
کاهش مصرف انرژی الکتریکی،
کاهش مصرف سوخت وسایل‌نقلیه و کاهش آلودگی صوتی ترافیک.
البته استفاده از حالت چشمک‌زن زرد- قرمز، ممکن است نرخ تصادفات را افزایش دهد، به‌ویژه هنگامی که نسبت حجم تردد در راه اصلی به راه فرعی، کمتر از ۲ باشد.
ضابطه: استفاده از چراغ چشمک‌زن در موارد زیر، احتمالاً مشکل خاصی از لحاظ ایمنی به‌وجود نخواهد آورد:حجم کل تردد در راه اصلی، کمتر از ۲۰۰ وسیله‌نقلیه در ساعت باشد،نسبت حجم تردد راه اصلی به راه فرعی، بیشتر از ۳ باشد.
این حالت در شکل ۲-۲ به صورت ناحیه هاشور نخورده نشان داده شده است. مقایسه تأخیر ناشی از چراغ چشمک‌زن زرد- قرمز با تأخیر ناشی از کنترل با چراغ راهنمایی نشان می‌دهد که میزان تأخیر در موارد زیر به‌طور قابل توجهی کاهش می‌یابد:
نسبت حجم تردد راه اصلی به راه فرعی، بیشتر از ۳ باشد،
حجم تردد راه اصلی، کمتر از ۲۵۰ وسیله‌نقلیه در ساعت در هر خط باشد،
حجم تردد راه فرعی، کمتر از ۸۵ وسیله‌نقلیه در ساعت در هر خط باشد این توصیه‌ها، در شکل ۲-۲ با خط‌چین نشان داده شده‌اند(توزیع جهتی برابر ۴۵/۵۵ در هر دو راه فرض شده است).
شکل ۲ـ۲: استفاده از چراغ راهنمای چشمک‌زن
کاربرد: ضابطه‌های بخش قبلی و شکل ۲-۶ به منظور کاهش اثرات منفی چراغ راهنمایی بر عملکرد تقاطع و فراهم ساختن ایمنی قابل قبول ارائه شده‌اند. این ضابطه فرض می‌کند که کنترل با چراغ‌راهنمایی یک گزینه ممکن است(یعنی یک یا چند معیار کنترل نیاز به چراغ را ارضا نموده است). حالت چشمک‌زن باید در کلیه ساعاتی از یک روز عادی که حجم تردد در راه اصلی و فرعی کمتر از ناحیه هاشور نخورده است در نظر گرفته شود. اگر از حالت چشمک‌زن استفاده می‌شود باید دامنه زمانی آن را طولانی کرد(یعنی چند ساعت در هر دامنه زمانی) تا از سردرگمی راننده جلوگیری گردد. کاربرد این ضابطه به دو دسته اطلاعات زیر نیاز دارد:
حجم تردد راه اصلی و راه فرعی برای هر ساعت از روز عادی،
حجم تردد مسیر مستقیم در راه اصلی و راه فرعی.
تقاضای ترافیک را می‌توان اندازه‌گیری نمود یا آن را به صورت کسری از متوسط تقاضای روزانه ترافیک در نظر گرفت. از مقادیر جدول ۲-۱ می‌توان برای تخمین تقاضای ساعات آخر شب استفاده نمود. به علاوه، پیش از آن که از حالت چشمک‌زن استفاده شود باید از وجود فاصله دید کافی در تقاطع نسبت به سایر جهت‌ها اطمینان حاصل نمود(شاهی و نادران، ۱۳۸۴).
جدول ۲-۱: حجم تردد ساعتی شبانه به صورت درصدی از متوسط تقاضای ترافیک روزانه
| ساعت روز | ۰ تا ۱ | ۱ تا ۲ | ۲ تا ۳ | ۳ تا ۴ | ۴ تا ۵ | ۵ تا ۶ |
| درصد از تقاضای روزانه | ۸/۰ | ۵/۰ | ۴/۰ | ۲/۰ | ۲/۰ | ۵/۰ |
تبدیل به کنترل با چراغ راهنمایی
تقاطعی که دارای کنترل با چراغ‌راهنمایی است و به صورت مناسبی طراحی و هدایت شده در مقایسه با تقاطع بدون چراغ‌راهنمایی دارای مزایای زیر خواهد بود:
حرکت منظم‌تر ترافیک،
افزایش ظرفیت تقاطع،
کاهش بسامد انواع خاصی از تصادفات (مثلاً زاویه راست)،
جریان پیوسته یا نیمه‌پیوسته در طول مسیر مستقیم،
کاهش تأخیر وسایل‌نقلیه و پیاده‌ها به‌دلیل قطع متناوب ترافیک سنگین،
اگر چراغ‌راهنمایی به‌درستی طراحی و هدایت نشده باشد معایب زیر را در پی دارد،
افزایش تأخیر در کلیه حرکات ترافیک،
افزایش نافرمانی از دستورات چراغ،
افزایش تغییر مسیر به خیابان‌های موازی و مجاور،
افزایش انواع خاصی از تصادفات(مثلاً تصادف از عقب).
مشکلات و معایب فوق در صورتی که نیازی به نصب چراغ راهنمایی در تقاطع نباشد نیز ظاهر می‌شوند.
